Een goed gebonden.. eeuh verbonden pompoensoep??! (deel 1)

Als ik aan pompoenen denk word ik blij. Herfst, soep, geweldige kleuren, lasagne, warmte, Starbucks, maar vooral niet te vergeten Halloween. Nou heeft deze post weinig met Halloween te maken, maar gisteren vond er wel een bloederig tafereel plaats in mijn kookdomein. Het was een ware horrorfilm.

Het plan
Gisteren was het weer tijd om mijn wekelijkse rantsoen in te slaan, en er moest ook geblogd worden. Het is pompoenentijd en die oranje mokkels waren ook nog eens in de aanbieding, dus ik besloot dat deze week in het kader van de pompoen zou staan. Ik nam er gelijk een paar mee naar huis.

Het ongeluk
Een ongeluk zit meestal in een klein hoekje, en dit was wel de meest lullige hoek uit mijn hele leven. Voor het schoonmaken en snijden van pompoen is grof geweld nodig. Ik ging met mijn hakmes in de weer, en ik voelde mezelf een ware chef kok. Ik wilde van een deel pompoensoep maken. Ik sneed een goede winterpeen in blokken en pakte een rode ui. Nou zijn uien wel om te janken, maar deze was een zwarte bladzijde uit mijn leven. Na een half uur hakken en lepelen uit die grote pompoenen is een ui echt een piece of cake zou je denken, maar niets is minder waar. Ik sneed de kontjes van de ui af en sneed mooie ringen af, maar ik verloor even kracht, mijn ui viel om en mijn mes gleed zo door mijn vinger.

Het was een ware horrorfilm

Ik dacht dat het wel meeviel, dus ik hield hem even onder de kraan, depte hem af en wilde een pleister pakken. Eenmaal de verbanddoos geopend te hebben waren mijn andere vingers ook al rood van het bloed. Ik viel bijna flauw. Ik belde mijn vriendinnetje Cherle op en ze kwam gelijk naar mijn huis gescheurd. Ik belde ondertussen de huisartsenpost, maar dokters zijn 300 dagen per jaar op vakantie, dus ik moest bellen naar het ziekenhuis.

In het ziekenhuis

Ondertussen was Cher gearriveerd, en nadat we eerst nog moesten zoeken naar mijn zorgverzerkings pas, reden we richting het ziekenhuis, terwijl we de huisartsenpost probeerden te bellen. Inmiddels had ik mijn derde tissue al ondergebloed, dus ik zag een tikje bleek. De rit duurde twintig minuten en in die tijd hadden wij één flinke wachtende voor ons aan de lijn, dus we kregen niemand te pakken. Eenmaal bij het ziekenhuis aangekomen bleek de huisartsenpost op een nieuwe plek te zetten, dus we moesten nog zoeken. Bij de receptie hebben we toch de telefoon maar opgehangen, want die assistente hadden we nu al voor ons staan.

Na een half uur wachten waren we aan de beurt. Mijn kloppende middelvinger was nu al een uur aan het bloeden. Het wondje werd schoongemaakt en ik kreeg er een gaasje op. Nu was het even wachten op de dokter. Moest het gelijmd worden, of werd het een pleister? Weer een half uur wachten. Tja, na zo’n lange tijd gaat die wond vanzelf wel dicht. Nou niet helemaal dus. Na bijna twee uur tegen een bloedende vinger te hebben gestaard, werd mijn hand gemummificeerd (dat wil zeggen: er ging een verband om), en moest ik hem wat rust geven.

Nou, daar zit ik dan. Een onverwachte vrije zaterdag, met een berg gesneden pompoen, wortel en ui in de koelkast. Gelukkig hoeft straks alleen alles nog in de pan, want voor het garen heb ik gelukkig mijn vinger niet nodig. Het recept zal straks dan ook op de website komen. De andere gerechten komen in de loop van de week wel voorbij, als het verband eraf is.

Fijn weekend iedereen, Happy Halloween.

Liefs,
#Kuukskes

Lasagne van pompoen is ook super lekker. Klik hier voor het recept.