Geheimzinnig. Dat is het juiste woord voor de officiële opening van Jamie’s Italian in de Markthal van Rotterdam. Deze maand zal de nieuwe hotspot van Rotterdam gaan openen voor de pers, maar ik had het geluk om al even een kijkje te mogen nemen en een hapje te eten..
Primeur
In 2008 opende Jamie zijn restaurant in Oxford, en sindsdien is zijn imperium gegroeid met ruim 40 vestigingen over de hele wereld. Rotterdam heeft in Nederland een primeur en Willem Tieleman, ook wel bekend als de man van de Euromast en meerdere zaken in Rotterdam, gaat deze uitdaging aan.
Preview
Al een paar dagen zijn de deuren voorzichtig geopend en wordt het personeel klaargestoomd voor de Grand opening. Nieuwsgierige ogen nemen al een kijkje op de kaart, die bij de ingang staat te pronken. En met een beetje geluk kun je er al een hapje eten. Als je op het menu kijkt is het net of je Jamie zijn boeken openslaat. Ik herken gelijk een hoop gerechten die voorbij komen op 24 kitchen, of die mijn ogen strelen als ik zijn eetbijbels opensla.
Ja, het mag wel duidelijk zijn dat ik een fan ben van Jamie Oliver. Daarom moest en zou ik zo snel mogelijk de kans grijpen om te eten in de eerste Nederlands- Britse Italiaan die onder zijn naam staat. En dat lukte me.
Trattoria il suo inglese
Bij binnenkomst, waan je je direct in een hippe trattoria. Prachtige snijmachines, pepers, hammen en worsten die om de bar heen hangen, en overal knoflook. Maar wel met veel knipogen naar de typische, rustieke mannelijkheid van onze Brit. Ik had het geluk dat ik direct een plekje kon bemachtigen aan de antipasti-bar. Top, want zo kon ik letterlijk een kijkje nemen in de keuken.
Ik neem rustig de tijd om het menu te bekijken, maar kom al snel tot de conclusie dat ik in mijn eentje geen keuze kan gaan maken. Ik kijk om me heen om te zien wat anderen bestellen, maar alles ziet er even lekker uit. Ik zit naast nog twee mensen die beiden alleen komen eten, en ik zie de lamskoteletten scottadita, en de reusachtige steak voorbij komen. het valt me bij de lamskoteletten op, dat het bord op twee tomatenblikken wordt geplaatst. Ik word er nieuwsgierig van. Vervolgens komt er een vriendelijk meisje me helpen bij mijn keuzes.
Als mijn voorgerecht, de charcuterie, wordt geserveerd, krijg ik die blikken ook. Ik zit zo verlekkerd naar mijn hapjes te kijken, dat ik vergeet te vragen waar die blikken voor zijn.
Borden op blikken
Als hoofdgerecht krijg ik de scottadita. Die man zag ik zo genieten van zijn maaltje, dat ik er zelf ook trek in kreeg. Ik zag nu mooi de kans om te vragen wat de achterliggende gedachte van die blikken is. Het idee is dat door de blikken je bord wordt verhoogd, waardoor je het eten beter kan zien en ruiken. Hierdoor is de beleving van het eten groter. Bij de lamskoteletten zijn alle dipjes en bijgerechten apart geserveerd, waardoor je alles zelf kunt doseren. Lekker dippen en strooien. En je ziet precies wat je krijgt. Ik houd daarvan. Heerlijk.
Onder een steen
Ondertussen raak ik met de Chinese vrouw naast me aan de praat. Ze is hier voor zaken, maar ze is een dag te vroeg dus ze wilde de kubuswoningen zien. Er werd haar aangeraden om dan ook een kijkje te nemen in de Markthal. Iedereen is steeds foto’s aan het maken en de vrouw vraagt of dit een beroemd restaurant is. Ze heeft nog nooit van James, oh Jamie Oliver gehoord. Ik leg haar het concept uit en vertel haar dat ze geluk heeft dat ze hier een plekje kon bemachtigen. Het is een grappig gesprek, omdat ik er vanuit ging dat iedereen Jamie Oliver kent. Kennelijk leven er nog mensen onder stenen.
Hotspot: Topspot
Ik heb met verschillende mensen even gesproken. Iedereen is aan het bikkelen, maar het loopt goed. Je ziet dat ze goed zijn getraind en de trotse blikken zijn van de gezichten af te lezen. Misschien ben ik wat subjectief, omdat ik gewoon een groot fan ben van the naked chef, maar het is zeker de moeite waard om er eens een hapje te gaan eten. Een mooie tent, lekker en zeer betaalbaar eten, kundig en vriendelijk personeel. Rotterdam heeft er weer een bezienswaardigheid bij.
Liefs,
#Kuukskes
About Post Author
Wat een leuk verslag!
Je boft maar dat je zo dicht bij “het vuur” zit!
Jazeker!!! Ik denk dat wij hier binnenkort maar eens met z’n allen moeten gaan zitten!!